Uczniom psycholog szkolny jest potrzebny, gdy pojawiają się:

• kłopoty z nauką, koncentracją i przystosowaniem do życia szkolnego,
• kłótnie i nieporozumienia,
• smutki, smuteczki i inne problemy,
• konflikty w grupie i między kolegami,
• dokuczanie, odrzucenie, przemoc fizyczna lub psychiczna, mobbing rówieśniczy, wykluczenie,
• miłość, zazdrość i inne skomplikowane uczucia,
• różne pytania i wątpliwości: czy to jest słuszne?, jak postąpić?, zapytać?, pokonać lęk czy nieśmiałość, co zrobić?,
• konflikty z dorosłymi
• kłamstwo, nieuczciwość, niesprawiedliwość i inne dylematy moralne,
• uczucia z którymi sobie trudno poradzić,
• lęk, wstyd, poczucie zagrożenia, bezradność, niepokój o siebie i o innych,
• złe traktowanie, wyszydzanie, wyśmiewanie, poniżanie, niedocenianie i inne,
• problemy rodzinne – przemoc domowa, wykorzystywanie seksualne, złe traktowanie, zaniedbanie, porzucenie, rozwód, wyjazd rodziców za granicę, uzależnienia, choroba przewlekła, choroba umysłowa,
• objawy fizycznego i psychicznego wyczerpania, osłabienie, senność, lęki, zaburzenia jedzenia,
• nagłe zmiany zachowania, ubierania się, ślady pobicia, zadrapań, bóle głowy, bóle brzucha,
• labilność nastroju, złość, zachowania agresywne, lękowe, niepokój i wiele innych.

Uczniowie przychodzą też do psychologa, żeby się zwierzyć, naradzić, wymyślić wspólnie rozwiązanie, opowiedzieć o trudnych zdarzeniach i przeżyciach, odreagować napięcie, uspokoić się. Czasem – by poprosić o pomoc, poradę, rozwiać wątpliwości albo żeby dać upust nagromadzonym emocjom. Również po to, by się pochwalić, powiedzieć, że sobie poradzili, zrobili coś, co było dla nich trudne, że są z siebie dumni, ponieważ udało im się.